ဆရာမ ရေချိုးခန်းထဲထားခဲ့ပြီနော်။
နေဦးလေ ပိုက်ဆံကဘယ်လောက်ပေးရမှာလဲ။
ဆယ်ပင် သုံးထောင်ပါဆရာမ။ ဆေးဖိုးပေးစရာရှိတာနဲ့ နှိမ်လိုက်တော့။
အမျိုးသမီးဆေးခန်းမှာ လိုအပ်တာ ကူလုပ်ပေးလေ့ရှိတဲ့ ဒေါ်ဋ္ဌေးအသံ။
ဘာတွေလဲဟ။
စံပယ်ပင်တွေလေ မှာထားတာလာပို့သွားတာ။
ဪ ...
စံပယ်ပန်းကို သိပ်ကြိုက်တယ်။ သူ့ရနံ့သင်းသင်းလေးကို နှစ်သက်တယ်။ သူ့မှာ နှင်းဆီတွေလို ဆူးလည်းမပါဘူး။ အရောင်ကလည်း ဖြူစင်တယ်။ ရနံ့ကလည်းသင်းတယ်။ နှစ်သက်မိသူကို နည်းနည်းလေးမှတောင် ဒုက္ခ မပေးတတ်ဘူး။
ကြိုက်တာမှ ဘယ်လောက်ထိကြိုက်တာလဲဆိုရင် လမ်း ၃၀(ယခုဗဟိုအမျိုးသမီးဆေးရုံ) စက်မှုလက်မှုသိပ္ပံကျောင်းသား ဘဝ နန်းရှေ့ဈေးပေါက်ကနေ စံပယ်ပန်းကုံးတွေ ဝယ်ဝယ်လာပြီး၊ အတန်းထဲ ကိုယ့်ရှေ့ထိုင်တဲ့၊ ကိုယ့်ဘေးထိုင်တဲ့ သူငယ်ချင်း မိန်းခလေးတွေကို ကြုံရင်ကြုံသလို ပန်းကုံးတွေ ဝေပေးတတ်တဲ့အထိ အောင်ကြိုက်တယ်။ ဆံပင်ရှည်ရှည်၊ ပန်းကြိုက်တတ်တဲ့ သူငယ်ချင်းတွေကလည်း အမြတ်တနိုးပန်ပေးတတ်ကြတယ်။ သူတို့နောက် သူတို့ဘေး စာသင်ခုံမှာ၊ ပုံဆွဲခုံမှာ နေခွင့်၊ ထိုင်ခွင့်ရတာ ရနံ့သင်းလိုက်ပါဘိ။ စိတ်ကြည်လိုက်ပါဘိ။
ပန်းကြိုက်ပေမယ့် အပင်စိုက်ရတာတော့ ဝါသနာမပါလှဘူး။ လချီကြာတဲ့အထိအောင် အဲဒီစံပယ်ဆယ်ပင် ရေချိုးခန်းထဲတွင် ဒီအတိုင်း။ တစ်ရက်ပြီးတစ်ရက် တစ်ပင်ပြီးတစ်ပင် နေရောင်ခြည်မရ၊ မြေဆီဩဇာမရနဲ့ အရွက်တွေ တဖြုတ်ဖြုတ်ကြွေ သေကုန်ကြတယ်။ တစ်လခွဲလောက်ကြာတဲ့အချိန်မှာတော့ ဆယ်ပင်ထဲက နှစ်ပင်သာ ကျန်တော့ တယ်။
ဪ လောကသဘာဝ ကြည့်စမ်းပါဦး။ အခြေအနေတစ်ခုကို အတူတူကြုံနေရတာချင်းအတူတူ သေသူကသေ၊ ရှင်သူကရှင်။ ဘယ်လိုလူမျိုးတွေသေတာလဲ။ ဒါမှဒါ ဒါမှမရရင် မဖြစ်နိုင်ဘူးဆိုတဲ့ အတွေးရှိသူတွေသေကြရတာ။ ဒါမရလည်း ရတာနဲ့ အသက်ရှင်အောင် ညှိယူနိုင်သူတွေ မသေကြဘူး။ စံပယ်ပင်တွေကြည့်ပြီး ဖတ်ဖူးတဲ့စာအခံနဲ့ တွေးမိတယ်။
ဒီအတွေးကိုတွေးရင် ရှင်နေတဲ့စံပယ်နှစ်ပင်ကို ဂုဏ်ပြုသောအားဖြင့် ဖယ်ထုတ်လိုက်ပြီး ပန်းအိုးထဲ ထည့်စိုက် လိုက်တယ်။
ဒီလိုတွေးမိတာ မှန်ပါရဲ့လား။ ကိစ္စတိုင်းကို အဲဒီလို ကိုယ့်မှာရှိတဲ့ ဉာဏ်အမြော်အမြင်လောက်နဲ့ လှေနံဓားထစ် တွေးလိုက်တာက သင့်တော်ပါရဲ့လား။
+++++++
ပြီးခဲ့တဲ့ရက်ပိုင်းက ကိုယ့်အိမ်အရှေ့ဘက် နှစ်အိမ်ကျော်မှာနေတဲ့ အန်တီပြုံး ကိုဗစ်ကြောင့်ဆုံးသွားသတဲ့။
အံ့ဩမှင်တက်ဖြစ်ရတယ်။ သူခမျာ ဘယ်မှလည်း မသွားပါဘူး။ မနက်ဆိုနေဆာလှုံ၊ နေ့ခင်းဘက် နေရောင်ရှိတဲ့ချိန် ရေချိုး၊ စားချိန်တန်စား၊ အိပ်ချိန်တန်အိပ်၊ လူတွေတွေ့ရင် ပြုံးပြုံး ပြုံးပြုံးနဲ့ နေရှာသူ။ ဘယ်လိုကြောင့် ကိုဗစ် ကူးစက်သွားတာလဲ။
သူမှာ ဆီချိုအခံရှိသတဲ့။ ဆီချိုကြောင့် ဆေးရုံသွားပြရင်း ဆေးရုံက ကူးတယ်ထင်ပါရဲ့။ နှစ်ရက်ပဲခံတယ်။ သူ ကိုဗစ်ကို မတွန်းလှန်လိုက်နိုင်ဘူး။ ခမျာမယ်က ကျန်းမာရေးဝန်ကြီးဌာန ထုတ်ပြန်ချက်နဲ့အညီ နေရှာသူမဟုတ်ပါလား။ သူအသက်ဆက်ရှင်နိုင်ဖို့ အတတ်နိုင်ဆုံး အားထုတ်ခဲ့တယ် မဟုတ်ပါလား။
+++++++
မြတ်ဗုဒ္ဓကတော့ ပုထုဇဉ်တွေ တွေးသလို မတွေးဘူး။ သူ့မှာရှိတဲ့ သဗ္ဗညုတရွှေဉာဏ်တော်က မြင်တဲ့အတိုင်း ဟောတယ်။ ဟောဒီသဘာဝလောကကြီးတခုလုံးဟာ သူ့နိယာမ(သဘာဝဖြစ်ရိုးဖြစ်စဉ်)အတိုင်းသာ ဖြစ်ကြရသတဲ့။ စိတ်ဆိုတာဟာ အစဉ်အတိုင်း ရှေ့စိတ်ပြီးရင် နောက်စိတ်ဖြစ်ပွားတတ်သတဲ့၊ ကုသိုလ် အကုသိုလ်ကံတို့၏ အလားတူစွာ ကမ္မဝိပါက်တရားအတိုင်း ဆင်းရဲ၊ ချမ်းသာ ဖြစ်ကြရကုန်သတဲ့၊ မူလမျိုးရိုးဗီဇအတိုင်း အလာတူဖြစ်ကြရကုန်သတဲ့၊ ဥတုရာသီအစဉ်အတိုင်း ဖြစ်ကြရကုန်သတဲ့၊ ဖြစ်ကြရမယ့်အတိုင်းဖြစ်ပြီး၊ ပျက်ကြရမယ့်အတိုင်းပျက်ကြရကုန်သတဲ့ ဒီလိုသဘာဝဖြစ်ရိုးဖြစ်စဉ် အခြေခံငါးပါးကိုဟောခဲ့တယ်။ အဲဒီငါးပါးကို အဋ္ဌကထာ၊ ဋီကာဆရာတွေက တစ်ဆယ့်ငါးပါး အထိ အကျယ်ချဲ့ပြနိုင်ပေမယ့် သူရဲ့ကျယ်ပြန့်မှုက အဲဒါထက်မကဘူး။ ဟောဒီသဘာဝလောကကြီး တစ်ခုလုံးအထိအောင် ကျယ်ပြန့်တယ်။
အမှန်တရားဆိုတာ အချက်အလက်အပေါ်မှာ မှီတည်နေတယ် ဆိုသည့်တိုင်း အချက်အလက်အတိုင်းက အမှန်တရားကို ကိုယ်စားပြုနိုင်တာမျိုး မဟုတ်ဘူး။ အချို့သော အချက်အလက်တွေဆိုတာ ကိုယ့်လက်လှမ်းမှီမှုအပေါ်မှာ တည်မှီနေတာဖြစ်လို့ ဒါဟာ အမှန်တရားပါလို့ လှေနံဓားထစ် ဆုပ်ကိုင်ထားလို့ မရဘူး။
သဘာဝတရားကို နားလည်နိုင်ပါစေ။ စံပယ်တွေ လှိုင်လှိုင်ပွင့်ပါစေ။ ရနံ့သင်းပျံ့ပါစေ။
အောင်မျိုးထွန်းကျော်
ဇန်နဝါရီလ ၁၃ရက် ၂၀၂၁
0 comments:
Post a Comment