လှပတဲ့လျှိုကျို့ သို့မဟုတ် စက်မှုနည်းပညာမြို့တော် အပိုင်း(၃)

အနီရောင်ဝမ်ဝှေ့(WenHui)မြစ်ကူးတံတား၊ ပန်းနုရောင်စွယ်တော်ပန်းနဲ့ မြူဆိုင်းနေပုံက

လျှိုမြစ်ဟာ ကွမ်ရှီပြည်နယ် ဖန်ရှန်မြို့(FengShan)အနီး ရုန်မြစ်(Rong)နဲ့လုန်မြစ်(Long)တို့ ပေါင်းစုံစီးဆင်းရာကနေစတင်ဖြစ်ပေါ်စီးဆင်းလာပြီး လျှိုကျို့မြို့ တောင်ဘက်ကနေ ကွေ့ဝိုက်စီးဆင်းတာပါ။ သူဟာ ကွမ်ရှီပြည်နယ်အလယ်ပိုင်းမှာရှိတဲ့ လျှောင်ဘင်(Laibin)မြို့ အရှေ့ဘက်ရောက်တဲ့အခါ ဟုန်ရွှေ(HongShui) မြစ်နဲ့ပေါင်းသွားပြီး ချန်မြစ်(Qian)အဖြစ်နဲ့ တောင်ဘက်ကို ဆက်လက်စီးဆင်းပါတယ်။ မြစ်ရေဟာ ပုံမှန်အားဖြင့် အစိမ်းရှိပေမယ့် နွေ ရာသီ၊ မိုးရွာတဲ့အခါမျိုးတွေမှာတော့ တောင်ကျရေတွေကြောင့် ဝါနေတတ်တယ်။ လျှိုမြစ်ရဲ့ ပုံမှန်အနက်က မီတာ ၆၀ကနေ၇၀(ပေ၂၀၀ကနေ၂၃၀) အနက်ရှိပြီး အနက်ဆုံးအပိုင်းက မီတာ ၉၀(ပေ၃၀၀)အထိရှိနိုင်တယ်လို့ဆိုတယ်။ ၂၀၁၂ခုနှစ် တရုတ်နိုင်ငံရဲ့ အေလေးလုံးအဆင့်သတ်မှတ်ချက် စီမံကိန်း မစခင်အရင်က ကက်ဒမီယံ(အဖြူရောင်ရှိတဲ့ ဓာတုဒြပ်စင်)ကြောင့် ရေထုညစ်ညမ်းဘူးတယ်လို့လည်း သိရတယ်။ အခုတော့ သဘာဝပတ်ဝန်းကျင် ထိန်းသိမ်းရေ အစိမ်းရောင်နယ်မြေဖြစ်နေပါပြီ။

သုန်သီမော်တော်ဆိပ် မှိန်ပြပြမီးရောင်ကနေ ကပ်လျှက်လှမ်းမြင်ရတဲ့ အနီရောင်ဝမ်ဝှေ့(WenHui)မြစ်ကူးတံတား

သုန်သီမော်တော်ဆိပ် မှိန်ပြပြမီးရောင်ကနေ ကပ်လျှက်လှမ်းမြင်ရတဲ့ အနီရောင်ဝမ်ဝှေ့(WenHui)မြစ်ကူးတံတားအလှကို စပြီးခံစားနိုင်ပါပြီ။ နေ့ဘက် ကြည့်ကြည့်၊ ညဘက်ကြည့်ကြည့် တစ်ရောင်တည်းထွက်အောင်လုပ်ထားတဲ့ ဒီတံတားရဲ့ဗိသုကာက သက်တံရောင်အခုံပုံစံလုပ်ထားတာလို့ဆိုတယ်။ လျှိုကျို့မြို့ရဲ့ အလှပဆုံး၊ သံမဏိနဲ့တည်ဆောက်ထားတဲ့တံတာပါ။ သုန်သီမော်တော်ဆိပ်ကနေ လျှိုမြစ်ကိုဆန်တက်ပြီး ဝမ်ဝှေ့(WenHui)မြစ်ကူးတံတားနဲ့ လျှိုကျန်(LiuJiang)မြစ်ကူးတံတားကြား မြစ်အတွင်းရေပန်းဥယျာဉ်နဲ့ မီးရောင်စုံထွန်းညှိထားမှု၊ စိမ်းလန်းတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်ရှုခင်းတွေ၊ ဗိသုကာ အတတ်ပညာကောင်းတဲ့ မိုးမျှော်တိုက်ကြီးတွေက ကျွန်တော်တို့လို့ တတိယကမ္ဘာက လာသူတွေအတွက် ပါးစပ်အဟောင်းသာနဲ့ ငေးမောစရာတွေချည်း။ မန္တလေးမြို့တော်စည်သာယာရေး ကော်မတီရုံးရှေ့ ကျုံးအတွင်းအလှဆင်ထားတဲ့ ရေပန်းတွေ၊ ရောင်ပြေးမီးတွေက မန္တလေးမြို့ခံတွေအတွက် ညဘက် အပန်းဖြေစရာနေရာတစ်ခုအဖြစ် စည်ကားလာတယ်ဆိုရင် လျှိုမြစ်ပြင်ကို အလှဆင်ထားတဲ့ ရေပန်းနဲ့ ရောင်ပြေးမီးတွေက ဘယ်လောက်လှလိုက်လေ မလဲ မှန်းကြည့်နိုင်တယ်။

လျှိုမြစ်ယံထက်က ရေပန်းအလှ

အဲဒီကနေပြန်စုန်ဆင်းလာ အနီရောင်ဝမ်ဝှေ့(WenHui)မြစ်ကူးတံတားအနီး လျှိုမြစ်တောင်ဘက်ကမ်း၊ ကျာဟယ့်(JiaHe)လမ်းအရှေ့ဘက်မှာရှိတဲ့ ကျာဟယ့်တောင်။ ဒီတောင်နဲ့ပတ်ဝန်ကျင်းကို ယဉ်ကျေးမှုနယ်မြေအဖြစ် ထိန်းသိမ်းထားတယ်လို့ဆိုတယ်။ အဲဒီနယ်မြေကို မက်မွန်သီးဥယျာဉ်လို့လည်း ခေါ်တယ်။ ပင်လယ်ရေမျက်နှာပြင်အထက် ၁၈၅မီတာ(၆၀၆ပေ)နဲ့ ၉၅မီတာ(၃၁၁ပေ)မြင့်တယ်။ လျှိုကျို့မြို့စတင်တည်ဆောက်ခဲ့စဉ်ကတည်းက ကျန်ကောင်းကျန်ရာနေရာတစ်ခုဖြစ်ပြီး ကွမ်ရှီပြည်နယ်ရဲ့ ပထမဦးဆုံးသော စာပေ၊ အနုပညာကျောင်းလည်းရှိပါတယ်။

ဖန်လုံတောင်ခြေက အာရှမှာအကြီးဆုံး လူတွေဖန်တီးထားတဲ့ ရေတံခွန်

ရှေ့ဆက်စုန်ဆင်းရင် ဖန်လုံတောင်(Panlong)သစ်တောဥယျာဉ်ပါ။ ဒီနေရာမှာက အာရှမှာအကြီးဆုံး လူတွေဖန်တီးထားတဲ့ ရေတံခွန်ရှိတယ်။ ဒီရေတံခွန်က ၃၂၈မီတာ(၁၀၇၅ပေ)ရှည်ပြီး မီတာ၄၀(၁၃၁ပေ)အကျယ်ရှိတယ်။ ရေပန်းစက်ပေါင်း ၈၃၂ခုနဲ့ တည်ဆောက်ထားတာပါ။ ရေပန်းအလှ၊ သံစဉ်ရေလှိုင်း၊ မီးရောင်စုံအလှတွေ ဖန်တီးနိုင်တယ်လို့ဆိုတယ်။ ကျွန်တော်တို့အဖွဲ့တော့ ရေတံခွန်ကိုသာ မြင်တွေ့ခွင့်ရခဲ့တယ်။

ကွန်ဖြူးရှပ်ဘုရားကျောင်း

အဲဒီကနေ့ရှေ့ဆက်စုန်ရင် ဟူသုန်(HuDong)မြစ်ကူးတံတား၊ ဟောသုန်(HeDong)မြစ်ကူးတံတားအထိက ဖွံ့ဖြိုးတဲ့မြို့ပြတစ်ခုရဲ့ ခမ်းနားမှုအလှ တရားတွေပါပဲ။ ရထားပေါ်ကအဆင်း ကြိုနေတဲ့မိုးဖွဲလေးရဲ့ သက်ရောက်မှုကြောင့် ဆိုင်းလာတဲ့မြူနဲ့ သူတို့ဖန်တီးထားတဲ့ မီးရောင်စုံအလှနဲ့တွေ့တဲ့အခါ နံဂါးငွေ့တန်းတစ်ခုလို နတ်ဘုံနတ်နန်းတစ်ခုလို အဆင့်ဆင့်၊ အထပ်ထပ်လှချင်းတိုင်း လှနေတော့တယ်။ လျှိုကျို့ဟာ စမ်းပြားတဲ့ခရီးသွား လာရေးမြို့ ဖြစ်ပြီး ၈၀ရာခိုင်နှုန်းက တရုတ်နိုင်ငံရဲ့အဆင့်သတ်မှတ်ချက် အေလေးလုံးအထက်မှာရှိတဲ့ ထူးခြားတဲ့ သဘာဝအလှတရားတွေနဲ့ပါ။

မြူဆိုင်းနေတဲ့ ကွန်ဖြူရှပ်ဘုရားကျောင်းက နတ်ဘုံလေလား

ရှုခင်းတွေအကြောင်းပြောတဲ့အခါ တံတားအမည်တွေပါပါနေတာ သတိထားမိမှာပါ။ ဟုတ်ပါတယ် လျှိုမြစ်ကွေ့ဝှိုက်စီးဆင်းသွားတဲ့ စက်ဝိုင်းခြမ်းပုံအတွင်း ဘက်မှာရှိနေတဲ့ လျှိုကျို့မြို့က ယာဉ်ကြောကြပ်တည်းမှုကို ဖြေရှင်းဖို့ လျှိုမြစ်ပေါ်မှာ မြစ်ကူးတံတားပေါင်း ၂၁စင်း၊ ဆောက်လက်စမပြီးသေးတဲ့ တံတားတစ်စင်းပါပေါင်းရင် မြစ်ကူးတံတား ၂၂စင်းရှိပါသတဲ့။

မြို့တစ်မြို့ရဲ့အလှတရားကို ဖျက်စီးတတ်တာက အမှိုက်ပါ။ ဒီလောက်လှတဲ့မြို့ကို အမှိုက်တစ်စမရှိအောင် သူတို့ဘယ်လို သန့်ရှင်းရေး လုပ်ကြပါသလဲ။ မြစ်အတွင်းရှုခင်းကြည့်ပြန်လာတဲ့ ဒီအတွေးရဲ့အဖြေကို နောက်တစ်ရက်မနက် လျှိုကျို့ပတ်ဝန်းကျင်ကာကွယ်စောင့်ရှောက်ရေးနည်းပညာကုမ္ပဏီကို သွားရောက် လေ့လာတဲ့အချိန်မှာ ရခဲ့တယ်။

လျှိုကျို့မြို့ ပတ်ဝန်းကျင်ကာကွယ်စောင့်ရှောက်ရေးနည်းပညာကုမ္ပဏီရဲ့
မြို့သန့်ရှင်းရေးဆောင်ရွက်ရာမှာအသုံးပြုတဲ့ စက်ကိရိယာပစ္စည်းနမူနာတွေ

ဒီကုမ္ပဏီရဲ့အုပ်ချုပ်မှုဒါရိုက်တာ မစ္စချွန်ကျီရင်(QuanZhiYin)က ပီကင်းတက္ကသိုလ်ကနေ သဘာဝပတ်ဝန်ကျင်ထိန်းသိမ်းရေးနဲ့ ဘွဲ့ရထားသူပါ။ သူထိန်း သိမ်းစောင့်ရှောက်ခွင့်ရတဲ့မြို့ကို နည်းပညာအသုံးချပြီး သန့်ရှင်းနေအောင်လုပ်တာပဲ။ အဲဒီလိုနည်းပညာသုံးတဲ့အပြင် မြို့လူထုကို အမှိုက်စနစ်တကျ ပြစ်ချင်လာအောင် လုပ်တဲ့နည်းကလည်း စိတ်ဝင်စားစရာ။ သူရဲ့နည်းက ပေးထားတဲ့အမှိုက်ပုံးထဲက ခွဲခြားသတ်မှတ်ထားတဲ့ အမှိုက်ကန်တွေထဲကို သတ်မှတ်ချက်အတိုင်း အမှိုက်ပြစ်တယ်ဆိုရင် အမှတ်ပေးပါတယ်။ အဲဒီသတ်မှတ်ထားတဲ့အမှတ်ပြည့်ရင် အဲဒီအိမ်ရှင်ကို ဆန်၊ ဆီနဲ့ အခြားပစ္စည်းတွေကို ဆုအဖြစ်ပေးအပ်တာပါ။ အိမ်တစ်အိမ်အတွက် အမှိုက်ပြစ်ဖို့စမတ်ကဒ်တစ်ခုပေးထားတယ်။ အမှိုက်ပုံးကို အဲဒီစမတ်ကဒ်နဲ့ဖွင့်ပြီးပြစ်တဲ့အခါ ဘယ်အိမ်က ဘယ်အမှိုက်ကို ဘယ်ကန်ထဲပြစ်တယ်ဆိုတာကို သိပါသတဲ့။ ပုံမှန်အားဖြင့် မီးဖိုချောင်အမှိုက်၊ ရီစာကယ်လုပ်လို့ရတဲ့အမှိုက်၊ ရီစာကယ်လုပ်လို့မရတဲ့ အမှိုက်ဆိုပြီးသတ်မှတ်ထားတာပါ။

လျှိုကျို့မြို့ ပတ်ဝန်းကျင်ကာကွယ်စောင့်ရှောက်ရေးနည်းပညာကုမ္ပဏီရဲ့
အမှိုက်ရီစာကယ်လုပ်တဲ့ အဆောက်အဦးပုံစံငယ်

တကယ်ဆိုတော့ မြို့လူထုအနေနဲ့ အမှိုက်ခွန်က မသက်သာလှပါဘူး။ အစိုးရက ကုမ္ပဏီကိုလုပ်ကိုင်ခွင့်ပေးထားတာမို့ သူတို့ဆောင်ရတဲ့ အမှိုက်ခွန်က ထုံစံအတိုင်းဈေးကြီးပါတယ်။ အမှိုက်တစ်တန်အတွက် မြန်မာငွေလေးသောင်းကျော်နဲ့ညီမျှတဲ့ ယွမ်ငွေ ၁၈၀ပါ။ အမှိုက်ခွန် ဈေးကြီးလို့ဆိုပြီး အမှိုက်ကို အမှိုက်ပုံးထဲမထည့်ဘဲ ပြစ်ချင်သလိုပြစ်တာမျိုးမရှိတာက ဒီမြို့သားတွေရဲ့ သူတို့မြို့ကို ချစ်တဲ့စိတ်ကို ဖော်ပြနေတာပါ။ အုပ်ချုပ်သူလူတန်းစားက ဘယ်လို ပဲကောင်းအောင်စီမံသည်ဖြစ်စေ၊ ကိုယ့်မြို့အစဉ်သဖြင့် သန့်ရှင်းသာယာလှရေးက မြို့သူမြို့သားတွေရဲ့ လက်ထဲမှာပဲ ရှိပါတယ်။ ဒါကို အဲဒီနေ့ မတ်လ၂၇ရက်ည မြေအောက်ဈေးနဲ့ လမ်းလျှောက်ညဈေးတွေ သွားတဲ့အချိန်မှာ ကိုယ်တိုင်မြင်တွေ့ခွင့်ရခဲ့တယ်။

လမ်းလျှောက်ညစျေးမှာ

လမ်းတွေ၊ တံတားတွေကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်တဲ့အခါ စက်ယန္တရားတွေသုံးပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်တာပါ။ ရေထွက်အရှိန်ကောင်းတဲ့ ရေမှုတ်စက်တွေနဲ့ သန့်ရှင်းပေးတယ်။ တံမြက်စည်းမသုံးပါဘူး။ မစ္စချွန်ကျီရင်(QuanZhiYin)အဆိုအရ တံမြက်စည်းနဲ့က အမှိုက်မပြောင်ပါဘူးတဲ့။ ဒါကြောင့် ရေအား နဲ့မှုတ်ဖြန်းပြီး သန့်ရှင်းတာလို့ဆိုတယ်။

အိမ်တစ်အိမ်အတွက် အမှိုက်ပြစ်ဖို့စမတ်ကဒ်တစ်ခုပေးထားတယ်။ အမှိုက်ပုံးကို အဲဒီစမတ်ကဒ်နဲ့ဖွင့်ပြီးပြစ်တဲ့အခါ
ဘယ်အိမ်က ဘယ်အမှိုက်ကို ဘယ်ကန်ထဲပြစ်တယ်ဆိုတာကို သိပါသတဲ့။အုပ်ချုပ်မှုဒါရိုက်တာ မစ္စချွန်ကျီရင်(QuanZhiYin)(ကုတ်အကျႌအစိမ်း)ပြောကြားချက်ကို ဘာသာပြန်ဆရာမဖြိုးပြည့်စုံရှင်းပြနေတာပါ။

ရေနဲ့မှုတ်လိုက်လို့ လမ်းဘေးမှာရှိတဲ့ အဆောက်အဦးနံရံတွေ ညစ်ပတ်တာကိုလည်း နံရံဆေးတဲ့ကားနဲ့ လိုက်ဆေးပေးတယ်။ အဲဒီလို့သုံးဖို့အတွက် ရေကိုရေကြည် ရေသန့်မသုံးဘဲ မြို့ကစွန့်ပြစ်ရေဆိုးတွေကို ရီစာကယ်လုပ်ပြီး ပြန်သုံးတာလို့ဆိုတယ်။ သူတို့ကုမ္ပဏီအဝင်က ၁၀ပေပတ်လည်လောက်ရှိတဲ့နံရံပေါ်မှာ သဘာဝပတ်ဝန်းကျင်ထိန်းသိမ်းရေး၊ မြို့ပြသန့်ရှင်းရေးအတွက် ရထားတဲ့ ဆုတံဆိပ်တွေ အပြည့်ပါပဲ။  (ဆက်လက်ဖော်ပြပါမည်)

ညရှုခင်းပုံအချို့ကို ဆရာမောင်မောင်လှတင့်(မန်းတက္ကသိုလ်)က အကူအညီပေးထားတာပါ။

အောင်မျိုးထွန်းကျော်

Posted in: Articles, Feature, Opinion